Η Ιερά Μονή Πελεκητής από την αρχή εντυπωσιάζει τον επισκέπτη. Είναι χτισμένη σε μία απότομη βραχώδη πλαγιά, μέρος της οποίας χρειάστηκε να λαξευθεί (πελεκηθεί), εξ ου και το όνομά της, σε υψόμετρο 1400 μέτρων και σχεδόν κρέμεται στο κενό. Κτίστηκε, ή λαξεύθηκε (όπως προτιμάτε) το 1529 και κτήτοράς της αναφέρεται ο οσιομάρτυρας Δαμιανός από το Ρίχοβο των Αγράφων.
Το μοναστήρι έχει δύο ναούς, το ναό της Αναλήψεως του Σωτήρος, μονόχωρο με τοιχογραφίες από το 1654 και έναν αφιερωμένο στην Παναγία, στον οποίο συναντάμε τοιχογραφίες του 1666. Αξιόλογο και στους δύο ναούς είναι το επίχρυσο τέμπλο τους, με εικόνες της Κρητικής Σχολής. Επίσης θα θαυμάσουμε ιερά ευαγγέλια, δισκοπότηρα, χειρόγραφα και διάφορα σκεύη. Η ατμόσφαιρα εσωτερικά είναι υποβλητική και εξωτερικά άκρως εντυπωσιακή.
Το 1606 η Μονή ανακηρύχθηκε σταυροπηγιακή, υπαγόμενη απευθείας στο Οικουμενικό Πατριαρχείο. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να γνωρίσει μεγάλη άνθηση. Η οχύρωσή της, με τις εντυπωσιακές πολεμίστρες που επιτηρούν την περιοχή, τη βοήθησε να αντέξει σε πολλές επιθέσεις και πολιορκίες, όπως αυτή του 1771 από Τουρκαλβανούς αλλά και στην επιδρομή του Σκόδρα πασά το 1823, που περνώντας σα λαίλαπα από την περιοχή πυρπόλησε και κατέστρεψε εκ θεμελίων την Καρίτσα. Η παρακμή της άρχισε όταν εγκαταλείφθηκε από τους μοναχούς στη δεκαετία του ’20. Από τότε και μέχρι τη δεκαετία του ’90, οπότε και αναπαλαιώθηκε υποδειγματικά από την Εφορεία Βυζαντινών Αρχαιοτήτων έπεσε θύμα καταστροφών από αδαείς και κλοπών από αρχαιοκάπηλους.
Η Μονή γιορτάζει στις 15 Αυγούστου, με πλήθος κόσμου να την επισκέπτεται και να κατασκηνώνει ακόμα σ’ αυτό το απείρου κάλλους τοπίο που σε φέρνει πιο κοντά στο Δημιουργό αλλά και στο εαυτό σου.
Το μοναστήρι έχει δύο ναούς, το ναό της Αναλήψεως του Σωτήρος, μονόχωρο με τοιχογραφίες από το 1654 και έναν αφιερωμένο στην Παναγία, στον οποίο συναντάμε τοιχογραφίες του 1666. Αξιόλογο και στους δύο ναούς είναι το επίχρυσο τέμπλο τους, με εικόνες της Κρητικής Σχολής. Επίσης θα θαυμάσουμε ιερά ευαγγέλια, δισκοπότηρα, χειρόγραφα και διάφορα σκεύη. Η ατμόσφαιρα εσωτερικά είναι υποβλητική και εξωτερικά άκρως εντυπωσιακή.
Το 1606 η Μονή ανακηρύχθηκε σταυροπηγιακή, υπαγόμενη απευθείας στο Οικουμενικό Πατριαρχείο. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να γνωρίσει μεγάλη άνθηση. Η οχύρωσή της, με τις εντυπωσιακές πολεμίστρες που επιτηρούν την περιοχή, τη βοήθησε να αντέξει σε πολλές επιθέσεις και πολιορκίες, όπως αυτή του 1771 από Τουρκαλβανούς αλλά και στην επιδρομή του Σκόδρα πασά το 1823, που περνώντας σα λαίλαπα από την περιοχή πυρπόλησε και κατέστρεψε εκ θεμελίων την Καρίτσα. Η παρακμή της άρχισε όταν εγκαταλείφθηκε από τους μοναχούς στη δεκαετία του ’20. Από τότε και μέχρι τη δεκαετία του ’90, οπότε και αναπαλαιώθηκε υποδειγματικά από την Εφορεία Βυζαντινών Αρχαιοτήτων έπεσε θύμα καταστροφών από αδαείς και κλοπών από αρχαιοκάπηλους.
Η Μονή γιορτάζει στις 15 Αυγούστου, με πλήθος κόσμου να την επισκέπτεται και να κατασκηνώνει ακόμα σ’ αυτό το απείρου κάλλους τοπίο που σε φέρνει πιο κοντά στο Δημιουργό αλλά και στο εαυτό σου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου