σκέψεις...

…ησυχία. Πρέπει όλοι να κοιμούνται. Εκτός από εμένα και τον Δημήτρη που οδηγεί. Είμαστε χωμένοι στην καρδιά του Θεσσαλικού κάμπου και προσπαθούμε να βγάλουμε άκρη. Κανένα σημάδι. Ένα βουνό στο βάθος βρε αδελφέ κάτι που να σε βοηθάει να προσανατολιστείς. Είναι περασμένα μεσάνυχτα και μια παρέα τρελών, σκαρώσαμε παρ΄ όλες τις υποχρεώσεις, που έχει ο καθένας μας εκδρομή. Μουσική χαμηλά στο κασετόφωνο. Δεξιά και αριστερά φυτείες βαμβακιού. Είναι ωραίο να ξεφεύγεις και να κάνεις αυτό που αγαπάς. Φτάνουμε σε μια διασταύρωση, στρίβουμε αριστερά. Φυλακές τάδε, γράφει μια μεγάλη ταμπέλα. Κάγκελα, φράκτες. Κοιτάζω απ΄ έξω ευτυχώς και ξανασκέφτομαι αυτό που έλεγα πριν, μπορείς να αγαπάς έστω και από απόσταση το να ξεφεύγεις όμως, δεν ισχύει για όλους…